وقتی سکوت خدا وند را در زندگی ام حس میکنم.........

 

وقتی همسرمو می بینم که از درون داره تهی میشه اما وقتی با من روبه رو میشه وانمود می کنه همه چی آرومه و برای حتی یه بار هم غصه هاشو بیرون نمی ریزه...

وقتی مامان یه فرشته معلول رو می بینم که از بس برای جابه جایی بچه اش بغلش کرده ، یه طرف دستاش کاملا بی حس شده و حتی نمی تونه به کارهای روزمره اش برسه...

وقتی که با آدم های بی فکر و گستاخ روبه رو میشم که نمک رو زخم آدم می پاشند...

 وقتی با اشتیاق زیاد وبلاگ دوست هایامیر حسین  رو باز کنم تا همیشه و همیشه خبر خوشی ازشون ببینم اما...

در این زمان های سخت هست که با دعای زیر که بارها و بارها خوندیم و شنیدیم به خدا پناه می برم

خدايا! آرامشي به من عطا كن تا بپذيرم آنچه را نمي توانم تغيير دهم  ، شجاعتي به من ده تا چيزهايي را كه مي توانم، تغيير دهم و عقلي، كه تفاوت ميان اين دو را تشخيص دهم!

خدايا! بر اراده، دانش، عصيان، بي نيازي، حيرت، لطافت روح، شهامت و تنهايي ام بيفزاي.آمین