بدون شرح

بیا اینجا به دردت میخوره تو گوگل بزن "کپی پیست کن" بعد بیا کپی پیست کن �

عزیز دلم خیلی وختها خیلیا میانو بی صدا میرن..اگه کسی مامنت نمیزاره دلیلش بر نبودنشان نیس..فقط خیلی وختها دوستات مطمعن باش نمیدونن چی باید بنویسن برات..برا همین سکوت میکنن..البته من اینجوری فک میکنما

سلام مامان امیرحسین.من اولین باره میام وبت.از وبلاگ مامان حسن که لینکتو گذاشته بود تو پستش با وبت آشناشدم.خیلی از حرفاتو خوندم.ازاینکه دیدم اینقدر شما و پدر امیرحسین صبورانه و پرازامید براش تلاش میکنین خوشحالم.فقط یه چیزی رو با توجه به این پستت بذار بهت بگم.اینکه گاهی کسی بهت سرنمیزنه دلیلش گرفتاریهای زندگیه که هرکسی به نحوی باهاش دست و پنجه نرم میکنه.بعضیها مثل تو یا مامان حسن خیلی درگیر فرشته های نازشون هستن و بعضیها هم مشکلاتی دارن که اصلا نمیتونی با خوندن وبشون متوجه بشی و تو دلشون نگه داشتن.اما شک نکن دلیلش اصلا اونی که تو فکر میکنی نیست.اینکه تو نمیتونی از شیرین کاریهای پسرگلت بنویسی رو من اصلا قبول ندارم.چون تا جایی که برای اولین بار وبتو خوندم دیدم که کلی از کارای امیرحسین و شیرین کاریش نوشتی.مثلا قضیه روزیکه خیلی حرف میزد و نمیذاشت استراحت کنین.یادلتنگیش در دوری ازتو.مگه هرمادری که وبی درست میکنه و برای فرزندش مینویسه باید حتما ار راه رفتن و ریزه کاریهای روزمره بچش بنویسه؟من که خودم اینطور نوشتنو دوست ندارم.معمولا خودم وقتی برای دخترم مینویسم سعی میکنم بیشتر از روابط احساسی که بین ماست بنویسم.مثلا مثل تو که از دلتنگی خودت و امیرحسین نوشته بودی.من اینطور نوشتنو بیشتر دوست دارم تا اینکه بیام و همش بنویسم که امروز صبحانه فلان چیزو خوردی و ناهار فلان چیزو نخوردی و امروز دندون بیستم رو درآوردی و فردا یاد گرفتی فلان جمله رو بگی و از این حرفا زیاد خوشم نمیاد.به نظرم این چیزا وقتی فرزندمون بزرگ میشه اونقدرها به دردش نمیخوره.چه فایده که بدونه دندون پانزدهمش تو چه روزی دراومده یا دقیقا تو چه ساعت و دقیقه ای گفته مامان یا دقیقا تو چه روزی یادگرفته از مبلمان خونه بالا بره.اما وقتی بزرگ شد خیلی به دردش میخوره که بدونه دقیقا پدر و مادرش چه حسی بهش داشتن و چه ارتباطی بینشون برقرار بوده و خیلی براش مفید خواهد بود که احساسات ناب مادرانه مارو بخونه.پس همونطور که نوشتی وبتو برای خودت درست کردی به نوشتنت ادامه بده.منم خیلی وقتا میشه آپ میکنم اما کسی نمیاد بخونه ولی به خودم مثل تو میگم که عیبی نداره من اینارو برای دل خودم نوشتم.بعد خودم میرم وب دوستانم و براشون کامنت میذارم و میبینم بیشترشون میان و جوابمو میدن و کلی دلگرم میشم.پس دیگه منتظر نمیمونم و هروقت دلم برای دوستام تنگ بشه خودم میرم سراغشون چون میدونم همشون گرفتارن.
ببخش که پرحرفی کردم.ولی از خوندن احساسات خاص و نابی که به امیرحسین دوست داشتنیت داری لذت بردم.

---

مرسی عزیزم که اومدی و سر زدی. دخمل نازت و ببوس حتما عزیزم اگه عیبی نداره لینکتون کنم عزیزم

مواظب سلامتیت باش..اشکالی نداره امیر اینجوری از وابستگی هم درمیاد براش بهتره..

سلام
داشتم از این ورا رد میشدم گفتم حال امیر حسین عزیز و شما رو بپرسم؟

---

مرسی ناهید جون ، دارم مطالب کتاب امیرو با شکل میزارم تا بقیه هم ایده بگیرن از شون